Manila domestic airport terminal 4
Manila’da bir süre turladıktan sonra, şehrin ulaşımını ve işleyişini aşağı yukarı çözmüştüm… Sanırım, ilk gece hava alanından gideceğim yere yürümem yolları daha kolay öğrenmemde etken oldu. Manila’dan ayrılacağım gün Malate semtindeydim, LRT1 Metro hattındaki Pedro Gil durağından metro’ya binerek son durak Baclaran‘da indim.
Pedro Gil LRT station
Önceki yazılarda bahsettiğim gibi, hava alanına giden Jeepney’lerin hemen hepsi Baclaran‘dan hareket ediyor lakin ben yürümeye alışmışken, yürüyerek hava alanına gitmeye karar verdim. İç hatlar (Domestic) gerçekten de yürüyerek gidilebilecek kadar yakın bir mesafede bulunuyor.
Yol halidir, rötar olur falan yürümeye başlamadan önce Baclaran‘ın girişinde köşedeki McDonald’s’ta bir hamburger yiyerek
, yolcuğa başlıyorum. Tahminlerim doğru çıkıyor, Air Asia yapacağını yapıyor ve 2 saat rötarlı olarak kalkıyor… Varış için planlanan akşam üstü saati tutmuyor ve Puerto princesa’ya gece inmek durumunda kalıyorum.
Bir yere planladığınız saatten sonra vardığınızda kurallar ister istemez değişiyor, kalkmak istediğim yer hava alanına 2,5 km kadar bir mesafe ve ben yine bu yolu yürümek istiyorum ama gece karanlığı ve Puerto princesa karanlığı birleşince bu istediğim gerçekleşmiyor. Hava alanı dahil çok fazla aydınlık olmayan Puerto princesa’da navigasyon sapması ile hava alanında çıkışını ararken bayan bir güvenlik görevlisine denk gelince çıkış ne tarafta diye sordum, aldığım cevap ise ilk defa geldiysen bir tricycle çağıralım onunla gitmen daha iyi olur falan olunca, bir bildiği var herhalde diyerek tricycle çağırmasını rica ettim. Fayton, bisiklet ve tricycle denen icatlardan genelde nefret ediyorum çünkü ne kadar pazarlık yaparsanız yapın sizi bir şekilde dolandırıyorlar… 2,5 km’de 150 pesos yazan tricycle’dan kısa sürede kurtulmanın mutluluğu ile konaklama yerine ulaştım.
Konaklama yerim çok ilginç ve tuhaf bir hostel, ilerleyen bölümde ona mutlaka yer vereceğim. Hostel’e çantamı koyduktan sonra aç karnımı doyurmak üzere kendimi sokaklara attım. Bahsettiğim gibi Puerto princesa’da her yer karanlık, üzerine güvenlik görevlisi bayanla ettiğimiz sohbet eklenince aklımda soru işareti, karanlık sokaklarda yürümeye başladım. Uçuş sonrası telefonumda bir navigasyon sıkıntısı çektim, bir türlü aradığım restoranları bulamayınca navigasyon’da bulunan Jolibee’ye doğru yöneldim.
Jollibee chicken with rice
Jollibee nedir? diyeniniz varsa, MC’in Filipinler’deki en büyük rakibi yani Filipinler’in en ünlü fast food zinciri diyebilirim. Tabi marka Filipinli olunca menüler genelde onlara hitap eder şekilde bu nedenle bizde kendimize bu menüler arasından tavuk ve pilav seçtik, hamburger olayında da Joli çok iyi olsa da kasalarda izdiham oluyor diyebilirim, çünkü Filipinliler bu restoranı gerçekten çok seviyor.
Rötar, Navigasyon sorunu derken gece karnımı geç saatte de olsa doyurmuştum. Saat henüz 11 bile olmamışken etraftaki bir kaç dükkan dışında her yer kapalıydı, bir yandan karanlık, bir yandan her yerin kapalı olması açıkçası beni ilk gece tedirgin etmişti. Bu tedirginlik gün doğunca tamamen geçti ve bu şehri çokça sevdim. Bundan sonraki bir kaç bölümde çok sevdiğim Puerto princesa’yı yazmaya çalışacağım.
Puerto princesa’da kaldığım hostel: Bamboo Hostel and Tours
45 Socrates Road, San Pedro, 5300 Puerto Princesa City, Philippines
Göksel Baştürk | 2018